Geschatte leestijd: 2 minuten
Jeneverbessen groeien aan een struik met naalden en kan 8 tot 10 meter hoog worden. Je zou dus eigenlijk moeten klimmen om de bessen te plukken als de struiken van leeftijd zijn. Dit lost men in de praktijk op door te oogsten wanneer de bessen volledig rijp zijn. Men legt dan een doek onder de struik en door te schudden aan de takken van de struik vallen de bessen naar beneden.
De bessen hebben een kruidig aroma en qua smaak zijn ze zeer intens. Ze zorgen voor een soort zoete smaak in combinatie met een astringent effect in de mond. Ondanks de naam jeneverbes is de bes in de praktijk geen bes. Bij naaktzadige planten spreek je over kegels. Door de vergroeiing van de vlezige zaadschubben zien de kegels er echter uit als een bes en daardoor spreken we over jeneverbes en niet over een jeneverkegel.
Zoals je waarschijnlijk wel vermoede gebruikt men deze bes al jaren om te combineren met jenever. Daarnaast is de jeneverbes evengoed bruikbaar om te gebruiken als ingrediënt van bier. In Finland bestaat er een traditioneel bier dat vermoedelijk al bestaat sinds de 14de eeuw waarbij men de jeneverbes gebruikt als smaakmaker. Tot op de dag van vandaag gebruikt men dit ingrediënt in de plaats van hop of als een aanvulling erop wanneer met de Sahti brouwt. Dit is een gegarandeerde traditionele specialiteit erkent door Europa sinds 2002.
Je kan de jeneverbes zowel toevoegen tijdens het kookproces, op het einde als via de dryhopping techniek en kan je soms in donkere bieren terugvinden.
